Budynek mieszkalny 4: Unbinilium

James

Wejście do piwnicy znajduje się w pokoju monitoringowym (klapa w podłodze i strome schody) oraz na zewnątrz budynku od strony północnej (wchodzące w ziemię schody, zamknięte drzwi). W środku nie ma światła, wszystko jest bardzo mocno zakurzone, a jedyne, co można tam zaleźć, to nieużywane przez mieszkańców przedmioty. Piwnice nie są podzielone, pomieszczenie ma w całości około siedemdziesięciu metrów kwadratowych i w sumie jest praktycznie puste. Strop podtrzymuje osiem równomiernie rozmieszczonych kolumn.

Do budynku prowadzi tylko jedno wejście - od strony głównego placu, naokoło którego koncentruje się całe osiedle zamieszkiwane niegdyś przez pracujących przy projekcie. Wnętrze nie prezentuje się zbyt ciekawie - odrapane ściany, z których w niektórych miejscach sypią się tynki. Resztki farby w kolorze jasnożółtym można jeszcze dostrzec na ścianach, natomiast podłogę w całości pokrywają białe, aktualnie brudne i zakurzone, płytki. Na prawo od wejścia znajduje się niewielki pokój, który służył jako pomieszczenie do kontroli obrazu z kamer, zainstalowanych w każdym pomieszczeniu, również w lokalach mieszkalnych. Obserwowanie pracowników tłumaczono dbałością o ich bezpieczeństwo - pracowali przecież przy eksperymentach biologicznych - jednak nie jest to do końca jasne. Główny hol ma długość około pięćdziesięciu metrów, jedyne okno znajduje się na jego końcu, a po obu stronach - drzwi do mieszkań. Na parterze jest ich około ośmiu, zwykle jeden lokal mieszkalny zajmowały dwie osoby. Zniszczone meble i pewne przedmioty codziennego użytku można jeszcze znaleźć w poszczególnych pomieszczeniach.

Na piętro można przejść klatką schodową, która znajduje się na samym końcu korytarza na parterze. Tymi samymi schodami można się oczywiście dostać również na najwyższy poziom budynku. Samo wnętrze prezentuje się tu odrobinę lepiej - wszystko jest zakurzone i brudne, jednak nie odnosi się wrażenia, że poziom ten został zdemolowany, a tynk i farba trzymają się ścian. Na tym piętrze znajdują się tylko i wyłącznie lokale mieszkalne - w sumie około dziecięciu po obu stron głównego holu. Podobnie, jak na parterze, można w nich znaleźć meble i przedmioty codziennego użytku, pozostawione przez mieszkające tam niegdyś osoby.

Najwyższe piętro wygląda podobnie do pierwszego - nie jest zbytnio zniszczone, znajduje się na nim dziesięć lokali mieszkalnych, gdzie można znaleźć przedmioty świadczące o niegdysiejszym stałym zamieszkaniu. Dodatkowym pomieszczeniem jest niewielki magazyn najpotrzebniejszych środków czystości, urządzeń służących do sprzątania i pościeli. Magazyn ten znajduje się na samym końcu korytarza.

Nazwa budynku pochodzi od niezsyntezowanego dotąd pierwiastka chemicznego o liczbie atomowej 120. Tym właśnie numerem rozpoczynają się opisy wszystkich nagrań z monitoringu w tym budynku, które znajdują się w archiwach instytutu badawczego.