Zarośnięta droga.

Mona

Rzucił jej podłe spojrzenie.
- Myślę!

Pyrra

Pyrra roześmiała się głośno, ale tak, żeby nie urazic faceta.
- Wybacz, sytuacja mnie ta śmieszy.
I dalej się śmiała.

Mona

- A jak cię śmieszy, to nie myślę! - BUNT!

Pyrra

- Och. Nie tyle ty, tylko to wszystko, co się tu dzieje. Wolisz, żebym płakała?

Mona

- Tak.

Pyrra

- Jesteś tego pewny? Potem będziesz żałował.
Spojrzała w dół, Ian wyglądał jakby nieco zmalał wraz z wysokością.

Mona

- W takim razie się zamknij! Ja tutaj próbuję myśleć. A jak nie wymyślę, to nigdy się nie wydostaniesz z tej wygodnej siateczki.

Pyrra

Pyrra spróbowała się zamknąc, naprawdę. Tylko, że po chwili już nuciła jakąś piosenkę.

Mona

Rzucił jej mordercze spojrzenie.

Pyrra

Nie zobaczyła go, ale i tak zachichotała, a po chwili znowu nuciła, ale tym razem o wiele ciszej.

Mona

- No więc teoretycznie bym mógł strzelić w gałąź i powinnaś spaść na dół.

Pyrra

Strzeliła czołem w kolano.
MAM!
Pogrzebała w kieszeniach, co zajęło jej dośc dużo czasu, ale w końcu, z triumfalną miną, wyciągnęła zapalniczkę. I podpaliła sznur. Oczywiście tak, żeby siebie nie przypalic.

Mona

- Wiesz, to nie wydaje mi się najlepszym pomysłem - podniósł się szybko.

Pyrra

I tak nie posłuchała. Z głupim uśmiechem na gębie, dalej podpalała kolejne części liny, a potem, gdy były już dziury, gasiła je. W końcu zrobiła dziurę na wysokości swojego brzucha, wyszła przez nia i zawisła na linach. A potem skoczyła. I znowu leciała.
Naprawdę, cudownie, kolejny raz lecę.

Mona

Wspaniałomyślnie ją złapał. Wcale nie było tak fajnie jak na filmach. Czterdziestokilowy worek spadł na niego z wysokości trzech-czterech metrów.
Więc kiedy już leżał potrafił wydobyć z siebie tylko jedno słowo:
- Kurwa...