Zarośnięta droga.

Pyrra

Zabrała ręce z 'niewłaściwego' miejsca.
- Nie umiesz się spontanicznie bawic. Ale to nic.

Mona

- Jakbym nie umiał się spontanicznie bawić, to właśnie leżałabyś na ziemi, bo bym cię zrzucił.

Pyrra

- Agrrresywny - zamruczała do siebie pocierając bolącą dłoń. - Nie wolałbyś ponieśc mnie na plecach? Chcę cię ostrzec, że mogę ponownie zemdlec, to u mnie normalne.

Mona

- Jesteś nienormalna, wiem. Szybko się uczę - westchnął ciężko.

Pyrra

- Ach, to dobrze. Więc wolisz ponieśc mnie normalnie czy dalej w ten sposób? Ja wiem, że masz dobry widok na mój tył, ale jednak niezbyt mi wygodnie. - Tak, cycki dalej się boleśnie obijały o jego łopatki.

Mona

Postawił ją na ziemi i uśmiechnął się.
- A teraz pójdź sobie sama.

Pyrra

Zwiesiła głowę z jękiem i zaczęła nią potrząsac. No i po co ja się odzywałam?
- Więc jak upadnę na coś i zwichnę sobie kolejny nadgarstek lub, co gorsze, nogę, to będzie twoja wina.

Mona

Przewrócił oczami.
- Raczej twoja, to tobie było niewygodnie.

Pyrra

- Och nooooo! Wolę nie wisiec głową w dół. Chcę na barana. - Tupnęła nogą i spojrzała na niego błagalnie.

Mona

- Jak zemdlejesz wtedy, to dopiero będziesz miała wygodnie. Poza tym, muszę mieć jedną rękę wolną.

Pyrra

- No dobraaa - jęknęła. - Chociaż wolałabym jeszcze trochę podotykac. - Pokazała mu wszystkie zęby i pobiegła przed siebie.

Mona

Zamknął oczy, wypuścił powietrze, policzył do trzech i podążył za nią.

Pyrra

I tak wiem, czego pragniesz! Roześmiała się diabolicznie. Poczekała, aż facet ją dogoni i ruszyła razem z nim.
- Iaaaan?

Mona

- Co?

Pyrra

- Iaaaaan... - jęknęła.