Zarośnięta droga.

Mona

Westchnął ciężko.
- Dlatego też idziemy a nie realizujemy je.

Pyrra

- Szkoda, wolałabym je zrealizowac. - Roześmiała się cicho. - A czemu ty nie?

Mona

- Bo nie - burknął.

Pyrra

- Rrrozmowny jesteś, Ian. Jesteś pewny, że nie? Może by ci sie spodobało?

Mona

- Jestem pewien, że nie.

Pyrra

- Stuprocentowo?

Mona

Rzucił jej znudzone spojrzenie.
- Tak.

Pyrra

I wtedy Pyrra zemdlała. Chyba z bólu, ale pewności nikt nie ma.

Mona

Zemdlała. Szła, szła i zemdlała. To było dziwne. To było podejrzane. Normalni ludzie nie mdleją sobie tak po prostu.
- Mała, nie udawaj - ostrzegł.
Chyba nie udawała, bo nie zareagowała. Ian zastanowił się, co teraz zrobić. Mógłby ją jakoś zimną wodą pochlapać, ale akurat nie miał tej pod ręką. Poklepać po buzi też nie za bardzo, bo to taka gładka, zadbana buzia, nie należy jej bić. Mógł też poczekać, aż się obudzi, ale nie za bardzo mu się chciało. Zamiast więc tracić czas, przerzucił sobie ją przez ramię i ruszył w dalszą drogę. Nie była taka ciężka, tylko trochę niewygodna.

Pyrra

Pyrra nigdy nie była normalna, zawsze albo spadała z czegoś, albo mdlała w dziwnych momentach, albo zakochiwała się w sekundę, albo odkochiwała w następną sekundę.
Tak więc 'zbudziła się' kilka minut później. Albo kilkanaście. Jak się mdleje, nie wiadomo, ile czasu było się nieprzytomnym. Postanowiła jednak się nie odzywac, nie ruszac i tylko dalej wisiec. W międzyczasie obejrzała sobie dokładnie tyłek Pana Żołnierza, obwąchała go i poobijała sobie cycki.

Mona

Po kilkunastu minutach bezwładnej ciało dziewczyny przestało być takie bezwładne, z czego Ian wydedukował, że się obudziła.
- Wygodnie? - spytał.

Pyrra

- Bardzo. - Wyciągnęła rękę i wsunęła ją w kieszeń z tyłu jego spodni. - A teraz jeszcze lepiej. - Uśmiechnęła się szeroko.

Mona

Macała go dziewczyna, która była dziesięć lat młodsza od niego. I mu się podobało. Kurwa.
Nic nie odpowiedział, tylko ścisnął ją nieco mocniej.

Pyrra

(och, to TYLKO dziesięc!)
Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, kiedy ani jej nie skarcił/nie zrzucił. Chociaż trochę szkoda, że nie zrobił nic, co by ją bardziej zachęciło. No, ale ją nawet to 'nic' zachęciło, tak lekko, ale i tak. Więc wsunęła tam jeszcze drugą dłoń i pomacała trochę. A potem roześmiała się cicho i pomachała nogami w powietrzu uważając, by mu nic nie zrobic.

Mona

Co za dużo, to niezdrowo.
- Przestań - mruknął.