Zarośnięta droga.

Pyrra

- Czyli dostawałeś wszystko za nic? - Skrzywiła się i zaburczało jej w brzuchu.

Mona

- Yhm. Życie było piękne.

Pyrra

- Masz może coś do jedzenia?

Mona

- Nie. Znajdź sobie, rośnie.

Pyrra

Nic nie powiedziała, tylko skręciła w bok i poszła szukac jedzenia. Po chwili już skakała, żeby złapac banany, ale te, wredne, nie dały się.

Mona

Poszedł za nią. Tak to jest jak się nie urosło.
- Pomóc? - zaoferował.

Pyrra

- Więc jednak chcesz mi pomóc? - Nie odwróciła się do niego, ale za to uśmiechnęła się szeroko. On jednak ma serce!

Mona

- Przecież i tak nie dosięgniesz. Które zerwać?

Pyrra

- Największe. - Wyszczerzyła zęby jeszcze bardziej, ale tym razem do niego.

Mona

I masz babo placek. Dla Iana wszystkie owoce był tego samego rozmiaru. Zdecydował się więc wybrać poprzez wyliczankę. Zerwał banana, na którego wypadło i podał dziewczynie.
- Proszę - uśmiechnął się szeroko.

Pyrra

Krytycznie zmierzyła banana wzrokiem, ale nic nie powiedziała.
- Dziękuję, Ian.
Uśmiechnęła się do niego.

Mona

- Ależ proszę. Smacznego.

Pyrra

Nawet nic nie powiedział! A ona specjalnie powiedziała jego imię! Co zaaa... Pyff. Wredny.
- To co teraz robimy? Będziemy cały dzień szli?

Mona

- No raczej. Chyba że masz lepszy pomysł.

Pyrra

- Pomysłów to ja mam mnóstwo, ale nie ręczę, że spodobają ci się. - Wyszczerzyła do niego ząbki.